«ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ» Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ;

      Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς μου ως Περιφερειακός Σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο του Γιάννη Σγουρού «ΑΤΤΙΚΗ», ξεκίνησε μια επίθεση εναντίον μου από φίλους στο Γραμματικό και παράλληλα, από κάποιους άλλους, ένας υπόγειος πόλεμος, με επιχείρημα το ότι κατεβαίνω υποψήφιος με κάποιον που λέει ότι πρέπει να γίνει ο ΧΥΤΑ στο Γραμματικό

Και τι δεν άκουσα από τους συγκεκριμένους. Από τα «ήπια», όπως «τεράστιο λάθος»,  «προσβολή για την ιστορία σου», μέχρι και «είσαι τόσο πολύ κομματικός», «ξεπούλημα των αγώνων για την καρέκλα», «πόσα πήρες και πουλήθηκες».

Θα μπορούσα να τα αγνοήσω. Θα μπορούσα, ίσως, να τα «αποκρύψω», να θεωρήσω ότι δεν υπάρχουν. Δεν θα το κάνω. Γιατί ένα δημόσιο πρόσωπο οφείλει και να ακούει και να απαντά. Να απαντά, ακόμη και στις ύβρεις, με ξεκάθαρες θέσεις.

Η εύκολη απάντηση θα ήταν «αυτοί που είπαν ότι δεν πρέπει να γίνει ο ΧΥΤΑ το εννοούσαν; Κι αν ναι ποια ήταν η αντιπρότασή τους;».

Ακόμη θα μπορούσα να πω ότι «για το ζήτημα του ΧΥΤΑ Γραμματικού οδηγήθηκα με χειροπέδες στο κρατητήριο, δικάστηκα 25 φορές μέχρι σήμερα, απειλήθηκα, είχα επιπτώσεις στην θητεία μου ως Προέδρου της Κοινότητας Βαρνάβα κι όλα αυτά για να πουληθώ στο τέλος;».

Τέλος θα μου ήταν εύκολο να θυμίσω ότι «όταν αποφάσισα να κατέβω υποψήφιος με το Χρήστο Κατσαρό στον Δήμο Μαραθώνα την κομματική στήριξη την είχε άλλος κι άλλοι είχαν τις καρέκλες, αλλά δεν με ενδιέφερε».

Αλλά αυτές οι απαντήσεις θα ήταν απλοϊκές. Και εγώ δεν θέλω να δίνω απλοϊκές απαντήσεις, γιατί για μένα η υπόθεση του ΧΥΤΑ Γραμματικού είναι πολύ πιο σημαντική από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις (έστω και να δεν το πιστεύουν οι παλιοί μου φίλοι).

Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι ούτε πουλιέμαι, ούτε αγοράζομαι. Γνωρίζουν ότι δεν με ενδιαφέρει η καρέκλα. Γνωρίζουν ότι ποτέ η δράση μου δεν επηρεάστηκε από την όποια κομματική μου ένταξη. Γνωρίζουν ότι είχα ευκαιρίες στην ζωή μου και για «καρέκλες» και για «χρηματισμό», αλλά ποτέ δεν διανοήθηκα να ενδώσω.

Η υποψηφιότητά μου με το ψηφοδέλτιο του Γιάννη Σγουρού είναι συνειδητή επιλογή. Και είναι συνειδητή επιλογή γιατί πάντα πίστευα και πιστεύω ότι οι μάχες δεν δίνονται μόνο «απέξω», αλλά και από «μέσα». Πίστευα και πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να ακούγεται η φωνή αντίδρασης και αντίστασης μέσα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Ποτέ δεν πίστεψα ότι οι «λέσχες συζητήσεων» μπορούσαν να λύσουν προβλήματα. Πάντα θεωρούσα ότι ο δυναμικός αγώνας μπορεί να ανατρέψει τα καταστροφικά για την περιοχή μας σχέδια. Κι αυτό οι παλιοί συναγωνιστές μου, πιστεύω ότι, δεν μπορούν να το αμφισβητήσουν.

Βλέποντας, όμως, ότι κανένας δυναμικός αγώνας δεν γίνεται, κι ακόμη ότι ήμασταν πολύ μακριά από τα κέντρα των αποφάσεων, έκρινα, με αίσθημα ευθύνης, ότι έπρεπε να επιδιώξω την παρουσία μου στο Περιφερειακό Συμβούλιο, κάτι που, έτσι κι αλλιώς, ούτε βέβαιο είναι, ούτε και ιδιαίτερα πιθανό.

Θα θυμίσω στους συναγωνιστές μου, πόσο σημαντικό θεωρούσαμε να παρευρίσκεται στις διαδηλώσεις μας ακόμη και ένας Νομαρχιακός Σύμβουλος, να έκανε μια δήλωση ένα κομματικό στέλεχος, να έλεγε δυο κουβέντες ένας Δήμαρχος. Δεν θα είναι σημαντικό, λοιπόν, να συμμετέχει στις διαδηλώσεις και τις δυναμικές ενέργειες ένας Περιφερειακός Σύμβουλος; Δεν θα είναι σημαντικό να ακούγεται η φωνή μας στο Περιφερειακό Συμβούλιο; Δεν θα είναι σημαντικό να περνάμε τα κείμενά μας στα κέντρα των αποφάσεων;

Εγώ έκρινα ότι θα είναι και έκανα την επιλογή μου. Κάποιοι άλλοι, προφανώς, πιστεύουν πως όχι και με επικρίνουν για αυτήν την επιλογή. Η ιστορία θα δείξει ποιος τελικά είχε δίκιο.

Καλώ τους παλιούς μου συναγωνιστές να επιδιώξουν να επανασυσπειρώσουν τον λαό του Γραμματικού και του νέου Δήμου Μαραθώνα, να ξεφύγουν από την ταύτιση με ευρύτερες κινηματικές οντότητες και – παράλληλα με τις νομικές διαδικασίες - να δημιουργήσουν μέτωπο πάλης. Και να είναι βέβαιοι ότι θα συναντηθούμε και πάλι στους αγώνες, εφ΄ όσον βέβαια υπάρξουν.

Αυτό για το οποίο μπορώ να δεσμευθώ απέναντι στους πολίτες του Γραμματικού και του νέου Δήμου Μαραθώνα είναι ότι για καμία «καρέκλα», για κανένα Κόμμα και για κανένα «ποσό» δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τον αγώνα.

Κι αυτό που θέλω να πω στους επικριτές μου είναι ότι τους συγχωρώ για όσα λένε, γιατί απλά δεν με ξέρουν καλά.

Γιώργος Κόλλιας